Miód z Puszczy Białowieskiej, z własnej pasieki - sprzedaż hurtowa i detaliczna

Gatunki miodu

Miód powinno się przechowywać w szczelnie zamkniętych naczyniach - najlepiej szklanych lub kamionkowych, w ciemnym i suchym pomieszczeniu, najlepiej w temp. około 15 stopni C. Zabójcza dla miodu jest temperatura wyższa niż 42 stopnie C, ponieważ powoduje zniszczenie zawartych w nim enzymów oraz inhibin. Nie wolno go zatem zalewać wrzącym mlekiem czy wodą ani zagotowywać.

Miód lipowy - w stanie płynnym kolor żółty lub zielonkawożółty. Po skrystalizowaniu ma kolor żółtopomarańczowy lub brunatny. Miód o wyrażnym zapachu lipy. Ostry w smaku z lekką goryczką. Zastosowanie lecznicze: działa antyseptycznie i uspokajająco, przeciwgorączkowo i przeciwkaszlowo. Stosowany przy przeziębieniach, w stanach niepokoju i bezsenności.

Miód rzepakowy jest łatwo przyswajalny przez organizm, zalecany jest szczególnie przy chorobach serca i miażdżycy.

Miód wielokwiatowy o barwie jasnokremowej bogaty jest w glukozę i fruktozę, zawiera dużo cennego krzemu i innych biopierwiastków. Duża zawartość glukozy i fruktozy to cenne źródło energii dla serca, osób osłabionych. Składniki te także wspomagają wątrobę. Miód ten zawiera ziarenka pyłku kwiatowego roślin kwitnących wiosną, dzięki czemu stosuje się go w leczeniu chorób alergicznych dróg oddechowych. Zastosowanie: osłabienie fizyczne i psychiczne, wzmocnienie serca, alergie dróg oddechowych.

Miód gryczany - w stanie płynnym kolor ciemno herbaciany do brunatnego. Po skrystalizowaniu kolor brązowy. Miód o silnym zapachu kwiatu gryki, smak ostry lekko piekący. Zastosowanie lecznicze: nieżyt górnych dróg oddechowych, schorzenia układu krążenia na tle miażdżycowym i nadciśnienia. Zawartość magnezu czyni go pomocnym przy kuracji nowotworowej. Zalecany przy zapaleniu opłucnej i leczeniu jaskry.

Zalety lecznicze miodu

Zalety miodu są udowodnione przez lekarzy

Choroby układu krażenia

Miód rozcieńczyć z sokiem świeżych buraków w proporcji 1:1. Pić 3 razy dziennie przed jedzeniem po pół szklanki przy nadciśnieniu.

Połączyć 100 g miodu z 100 g soku z marchwi, chrzanu i buraków. Dodać sok z jednej cytryny. Stosować na czczo 3 razy dziennie po łyżce przy nadciśnieniu. Do szklanki przegotowanego mleka dodać 1 łyżkę miodu. Pić 3 razy dziennie po pół szklanki dla wzmocnienia serca.

Zaparzyć 1 łyżkę owoców z dzikiej róży w połowie szklanki wody. Dodać łyżkę miodu. Pić po pół szklanki 3 razy dziennie przy osłabionym sercu, nadciśnieniu.

Rozcieńczyć łyżkę miodu w połowie szklanki przegotowanej, letniej wody. Pić taką wodę miodową do 2-ch szklanek dziennie dla wzmocnienia wewnętrznych organów.

Choroby układu pokarmowego

Szklankę mleka lub kefiru wymieszać z 2-ma łyżkami miodu, 2-ma łyżkami zmielonych płatków owsianych i jednym żółtkiem. Wypić rano przy braku apetytu, chorobie żołądka.

Liscie trzyletniego aloesu odciąć, przetrzymać w lodówce przez 10 dni. Odciąć kolce, zmiksować. Na jedną część aloesu dodać dwie części miodu, następnie zagotować, przecedzić, przechowywać w lodówce, unikać światła. Pić po łyżeczce na czczo przed posiłkami dla pobudzenia apetytu, na wzmocnienie.

Jedną szklankę zsiadłego mleka wymieszać z łyżeczką zmielonego siemienia lnianego i łyżką miodu. Wypić przy nieżytach żołądka i dwunastnicy.

Do połowy szklanki wody dodać dwie łyżki miodu i sok z połowy cytryny. Pić dla poprawy przemiany materii.

Do 100 g miodu dodać sok z połowy cytryny i łyżeczkę oliwy z oliwek. Pić na czczo po jednej łyżce 2 razy dziennie przy wirusowym zapaleniu wątroby, dla odtrucia komórek wątroby.

Sproszkowane nasiona anyżu wymieszać z miodem w stosunku 1:1. Zażywać dwa razy dziennie po łyżce przy wzdęciach i bólach brzucha.

Rozpuścić w szklance przegotowanej wody łyżkę miodu, dodać soku z cytryny do smaku, pozostawić na 12 godzin. Pić w przerwach między posiłkami w chorobach żołądka, jelit.

Liście kilkuletniego aloesu odciąć i pozostawić w ciemności na kilka dni. Następnie zmiksować je i wymieszać z miodem i z czerwonym winem (Bycza krew) w stosunku 1:1:1. Mieszaninę przetrzymać w ciemności przez kilka dni, przecedzić i przechowywać w lodówce. Pić trzy razy dziennie po łyżeczce dwie godziny przed jedzeniem w celu poprawy apetytu i wzmocnienia.

Do 600 ml wina białego dodać 100 g miodu oraz 200 g rozdrobnionej cebuli. Po 48 godzinach przecedzić. Pić 3 łyżeczki dziennie przy osłabieniu, awitaminozie.

Wymieszać 10 g zmielonych nasion kminku z 100 g miodu. Spożywać trzy razy dziennie po łyżeczce przy niestrawności, wzdęciach, braku apetytu.

Syrop kminkowy dla dzieci. Sproszkować łyżkę kminku, zalać szklanką wrzącej wody, pozostawić pod przykryciem na 30 minut. Przecedzić i dodać miodu do smaku. Stosować po łyżeczce 3 razy dziennie po jedzeniu. Działa wiotropędnie. Miód z koprem. Wymieszać łyżkę miodu z 1 łyżeczki sproszkowanego kopru włoskiego. Stosować 3 razy dziennie po łyżeczce po jedzeniu. Działa wiatropędnie, rozkurczowo.

Likier orzechowy. Rozdrobnić 5 świeżych, zielonych orzechów włoskich i zalać 1 l wódki. Macerować zamknięte przez 6 tygodni. Dodać 300 gram miodu, wymieszać i pozostawić na 2 tygodnie. Pić po 1 łyżce 2-3 razy dziennie między posiłkami przy dolegliwościach żołądkowych.

Miód z dynią przeciw pasożytom. Zmiksować 200 gram swieżych nasion dyni, dodać miodu do smaku. Podzielić na dwie części. Zażyć rano na czczo jedną porcję, po 30 minutach drugą porcję. Po 3 godzinach przyjąć środek przeczyszczający.

Choroby układu moczowego

Zaparzyć w jednej szklance wody łyżkę owoców dzikiej róży. Dodać łyżeczkę miodu. Pić trzy razy dziennie przy chorobie nerek, skąpomoczu.

Pół lub całą szklankę soku z rzodkiewek osłodzić łyżką miodu. Pić raz dziennie przy chorobie nerek. Wymieszać oliwę z oliwek z sokiem z cytryny i z miodem w stosunku 1:1:1. Pić trzy razy dziennie po łyżce przy piasku w nerkach.

Zaparzyć herbatę z biedrzeńca i owoców dzikiej róży, posłodzić miodem. Pić jedną szklankę dziennie przy kamieniach pęcherza moczowego.